I Grupa Ćwiczeniowa W Analizie Bioenergetycznej Aleksandra Lowena

Żywotność ciała oznacza jego zdolność do czucia. Ciało rozpływa się w miłości, sztywnieje ze strachu, trzęsie się ze złości, dąży do ciepła i kontaktu. ”
-Aleksander Lowen-

Poczuć siebie – to pierwsze zajęcia z cyklu na których będziemy doświadczali i obserwowali jak czuję swoje ciało, jak czuję siebie. Co się dzieje kiedy pogłębiam oddech, czy potrafię się rozluźnić, co mnie spina?

Prawdziwe wartości w życiu są mimo wszystko wartościami “przyziemnymi”: zdrowie, wdzięk, zadowolenie, przyjemność i miłość. Wartości te realizujemy tylko wtedy, gdy stoimy mocno na nogach.
-Alexander Lowen-

Stopy i nogi są metaforycznie naszymi korzeniami, którymi czerpiemy energię z ziemi. Na ile są silne, na ile możemy im zaufać, na ile możemy sobie zaufać, że dojdziemy tam gdzie chcemy.
Na tych zajęciach będziemy doświadczać własnej siły i szukać odpowiedzi na pytanie:
“Czy stoję na własnych nogach? Na ile czuję oparcie w sobie?”

Oznaką osoby prawdziwie seksualnej jest wdzięk. Wdzięk nie oznacza umiejętności kołysania biodrami […] lecz charakteryzuje ciało, które jest miękkie, w którym zachodzi przepływ pobudzenia oraz uczucie żywotności i które doznaje przyjemności z możliwości poruszania się.
-Aleksander Lowen-

Na grupie ćwiczeniowej w temacie „MIEDNICA- centrum ciała, centrum życia” z dużą łagodnością zajmiemy się tą centralną częścią naszego ciała, która może dostarczać nam wielu naturalnych przyjemności, jest miejscem powstawania energii, ale też społecznie naznaczona jest poczuciem wstydu, winy i kary. – Przecież niby nic nie znaczące klapsy dzieci dostają w pupę.
Miednica to też za szybko wprowadzany trening czystości, lęk kastracyjny i wiele obciążeń psychofizycznych. Stąd mogą się brać bolesne miesiączki, napięciowe bóle w brzuchu, w dolnych plecach itp.
Celem zajęć będzie poczucie swojej miednicy, rozkołysanie i rozwibrowanie i puszczenie napięć. Spróbujemy odzyskać ją dla siebie.

„Serce to najpiękniejsze słowo świata” – tak brzmią słowa piosenki.

Serce to jeden z najczęściej używanych znaków graficznych. Symbol miłości, dobra, dawania, ale jest też złamane serce, serce z kamienia, człowiek bez serca. Wszystkie te słowa mogą nasuwać jakieś skojarzenia, budzić jakieś emocje.

Na zajęciach będzie można sprawdzić co te słowa poruszają w nas, jak czujemy swoim sercem i czy potrafimy to wyrazić?
Czy wyrażając trudne emocje, w obszarze klatki piersiowej będziemy mogli poczuć trochę więcej przestrzeni dla serca, i znajdziemy więcej przestrzeni dla oddechu.

Słowo sięganie kojarzy się z „sięganiem po coś”, „do czegoś”, z zaspakajaniem potrzeb. Małe dziecko sięga ustami po pierś matki by zaspokoić głód, wodzi za nią wzrokiem, łapie za palec, przywołuje głosem, wyciąga do niej rączki by zaspokoić potrzebę bliskości.

Gdy te potrzeby nie są dostatecznie zaspokajane, są pomijane lub wręcz odrzucane, sięganie staje się coraz trudniejsze, albo z lęku, że znowu nic nie dostanę, wręcz nie możliwe.

Jeśli z takim wzorcem wchodzimy w życie to ciężko nam sięgać.
Na tych zajęciach będziemy przyglądali się temu jak sięgamy?, jakie uczucia to w nas budzi?, jak mogę je wyrazić?. Będziemy ożywiali ręce, dłonie, by śmiało sięgnąć po swoje.

Kiedy myślę o głowie jako części ciała nasuwa mi się powiedzenie, że głowa „nie jest od parady”.
Służy do myślenia, zarządzania i kontrolowania. Ma bardzo odpowiedzialne zadania.
Jeśli traktujemy nasze życie zadaniowo, to przybywa nam coraz to więcej obowiązków, bo istnieją normy , zakazy i nakazy, które przyjmujemy funkcjonując w określonym społeczeństwie, bo musimy być jacyś i wtedy coraz bardziej nasila się kontrola czy daję radę i czy jestem w porządku?
Usztywniamy się, napinamy, tracimy naturalną spontaniczność i radość życia.
Ta ciągła kontrola zużywa dużo energii życiowej, wstając rano można się czuć już wyczerpanym, bo „głowa nie śpi”, czuwa i myśli zwłaszcza po stresującym dniu. Potem zaczyna ćmić, boleć nieraz ból wzmaga się do uporczywie trwającej migreny. Na poziomie ciała napinamy kark, barki, zaciskamy szczęki, usta i trudno wtedy o pogodny wyraz twarzy.

Na zajęciach poświęconych naszej głowie będziemy „tracić głowę” , ale dla siebie, dla odpuszczenia kontroli, bo jeśli głowa odpuści to pozwoli odpuścić całemu ciału.

Zapraszam na luzie.

„Złość piękności szkodzi” – taką maksymę miały dla grzecznych dziewczynek ich mamy.

Taką też miała moja mama dla mnie, a ja dla swoich córek. Pokoleniowy przekaz, który uważam, że należy zaktualizować, bo rzeczywiście szkodzi jeśli jest niewyrażona, zatrzymana, zawrócona do siebie. Wtedy szkodzi naszemu zdrowiu, odzywa się bólami napięciowymi, somatycznymi i chorobami autoagresywnymi.
Jeśli boimy się złości bo doświadczaliśmy jej jako dzieci i wtedy to było bardzo trudne, to teraz też w dorosłym życiu nie tylko trudne jest usłyszeć jak ktoś się złości, ale też samemu pozwolić sobie na złość, na poczucie jej i wyrażenie. Zamieniamy ją często na smutek. Bo bezpieczniej jest smucić się niż złościć, a złość to przecież nie zaspokojona potrzeba.Złościmy się jeśli czegoś ważnego dla nas nie dostajemy, kiedy przekraczane są nasze granice, kiedy czujemy, że życie przytłacza nas i zostajemy sami z wieloma sprawami.
Jak sobie poradzić wtedy z narastającą w nas złością, jak nie wylać jej na tego kto jest pod ręką albo jest najsłabszy w rodzinie?

Zapraszam na zajęcia gdzie będziemy pozwalali sobie na złość tak, żeby nie ranić nikogo, nie zawrócić do siebie i móc wyrażali ją na różne sposoby adekwatnie do sytuacji.

GRANICE – społeczne, kulturowe i moje własne . Czy czuję jakie są, że je mam, że je zachowuję, że ich nie przekraczam i nie pozwalam przekraczać innym?
Granice mogą być sztywne i zamknięte wtedy nic nie przedostanie się na zewnątrz –„ wszystko wytrzymam na nic się nie zgodzę”, ale niczego też nie dopuszczą i nie poczuję żadnej przyjemności.
Mogą być elastyczne, takie że aż bez granic i wtedy nie wiadomo czego się spodziewać.
Mogą być mało stabilne, tracimy wtedy pewność siebie i łatwo nas dotknąć.

Możemy je też umacniać i uelastyczniać.

Jakie są Twoje granice: elastyczne czy sztywne? Jak je czujesz? Czy czujesz kiedy są przekraczane i jak wtedy reagujesz? Czy wiesz jak obronić swoje terytorium, jak bronić swojego zdania? Czym możesz się wesprzeć?